.

Süleyman Paşa, Gazi Süleyman Paşa veya Süleyman Gazi (1316 (?) – 1357/1360 arası), Osmanlı Padişahı Orhan Gazi’nin büyük oğlu olup, annesi Nilüfer Hatun’dur. Osmanlı Devleti’nin Rumeli’ye, başka bir deyişle Avrupa’ya geçişinin öncüsü ve sembolü olan şahsiyettir ve Rumeli Fatihi olarak bilinir.

İlk defa Gerede’de yönetici olarak hizmete başlamıştır. İzmit, Göynük ve Mudurnu civarı kendisine tımar olarak verilmiştir.
İznik (1331) ve İzmit (1337) fetihlerine katılmış, fethinde büyük rol oynadığı Karesioğulları Beyliği’ne bey tayin edilmiştir (1335).
Sırplara karşı, Bizans’a yardıma giden Osmanlı kuvvetlerine kumanda etmiştir. Rumeli’ye geçerek Selanik’i Sırplardan almış ve Bizanslılara vermiştir (1349).

.

.
Rumeli’ye ikinci geçişinde (1352), Bulgar ları Dimetoka’da yenmiştir. Bu harekatlarında Çimpe Kalesi, kendisine üs olarak verilmiştir.
Gelibolu başta olmak üzere Marmara ’nın batı kıyısındaki şehirleri ele geçirdiyse de, Bizanslılarla yapılan antlaşma îcabı, buraları daha sonra boşaltmıştır.
Eretna Beyliği beyi Alaeddin Eretna’nın ölümünden sonra bölgede doğan karışıklıktan istifade ederek Ankara’yı zaptetmiştir (1354). Bizans’ta imparator değişikliği üzerine, dikkatini yeniden Trakya’ya yöneltmiştir.
Üçüncü geçişinde, Biga’da topladığı ordularını Çardak limanında gemileri yan yana koyarak Çanakkale Boğazı’ndan geçirmiş ve Bolayır’ı kendisine üs edinerek, artık Osmanlı’nın Rumeli’de yerleşmesine dönük bir politika izlemiştir.
Anadolu’dan getirttiği Türkmen ailelerini Rumeli’de kurduğu köylere yerleştirmeye başlamıştır.
Daha önceki harekatlarda yapılan keşifler ve edinilen bilgilerin de yardımıyla Gelibolu Yarımadası nın kısa bir sürede Osmanlı yönetimine katılması sağlanmış, daha sonraki fetihler için hareket noktası oluşturulmuştur.

TÜRKLER’DE AT MEZARI GELENEĞİ 

Süleyman paşanın mezarı bir Türk aile mezar geleneğini de göstermektedir.

Süleyman Paşa mezarının yanında lalası ve atıyla birlikte gömülmüştür, ölüm hadisesinde atının yaralandığı söylentisi vardır, fakat lalasının hakkında bilgi yoktur, bunun sebebi tam olarak araştırılmamıştır.

Ölümü ve tarihi konusunda farklı görüşler mevcuttur.
Bir görüşe göre 1360’ta, Bolayır ile Seydikavağı arasında doğanla avlanırken atından düşerek vefat etmiş, cenazesi vasiyeti doğrultusunda Bolayır’da imareti civarında yaptırmış olduğu türbeye defnedilmiştir.
[1] Kendisi için daha önce yaptırdığı türbe boş olarak Yenişehir, Bursa’da bulunmaktadır.

Âşıkpaşazâde Tarihi ölüm tarihini 1356 olarak verir
Anonimler ve Oruc Tarihi 1357 olarak vermektedir.[2] Ruhî, Süleyman Paşa’nın Rumeli’de altı yıl boyunca mücadele verdikten sonra öldüğünü söyler.

Kendisinin 1352 yılında Cinbi’yi aldığı göz önünde bulundurulursa, Ruhî’nin verdiği yıl 1356 civarına tekabül etmektedir.

[2] Takvimlerden biri, Orhan Gazi’nin Süleyman Paşa’dan beş yıl sonra sonra öldüğünü kaydeder ki Orhan Gazi’nin 1362 Mart’ında öldüğü bilindiğinden, takvimin verdiği tarih 1356 civarına denk gelmektedir.

[2] Bizanslı tarihçi Nikeforos Gregoras ise Süleyman Gazi’nin ölümünün, kardeşi Şehzade Halil’in esir edildiği 1357 yılından kısa bir süre sonra gerçekleştirdiğini yazmaktadır.[2] .
Kaynakça

.

.

Şehzade Halil olayı;
Şehzade Halil, (muhtemelen 1346–1362) Orhan Gazi’nin beşinci karısı Teodora Hatun’dan olan oğludur. Annesi Teodora Hatun, Bizans İmparatoru VI. Yannis Kantakuzenos’un kızıdır.
14. yüzyılın ortalarında Ege Denizi ve Marmara Denizi kıyıları boyunca korsanlık oldukça yaygındı.
Korsanlar genellikle insanları fidye için kaçırırlardı.
1357 yılında, korsanlar Halil’i Marmara kıyısında İzmit’te (antik Nikomedia) kaçırdılar. Kaçırmadan önce kimliğini bilip bilmedikleri bilinmemektedir ancak öğrendiklerinde Ege kıyısında Phokaia’ya (modern Foça) kaçtılar. Phokaia, Ceneviz Cumhuriyeti’nden yeni ele geçirilmiş Leo Kalothetos komutasında bir Bizans kalesiydi.
Orhan, oğlunu kurtarmak için Bizans İmparatoru IV. Andronikos Paleologos’a başvurdu. Bizans borçlarının silinmesi ve Bizans tacında hak iddia eden Kantakuzinos ailesini desteklememe sözü verdi.
Andronikos bunu kabül edip Halil’i kurtarmayı denedi fakat Leo bu konuda gönülsüzdü ve 1358 yılında Andronikos Phokaia’yı masrafları Orhan tarafından karşılanan üç gemilik küçük bir filo ile kuşatmak zorunda kaldı.
Phokaia’ya karşı yapılan ortak harekat için, Anadolu Selçuklu Devleti dağılmasından sonra batı Anadolu’da ortaya çıkan küçük Türkmen beyliklerinden Saruhanoğulları Beyliği hükümdarı İlyas Bey’i de çağırdı. Fakat, İlyas iki taraflı oynuyordu ve planı bir av partisi sırasında Andronikos’u kaçırmaktı. Ancak Andronikos önce davranıp bu planların önüne geçip onu tutukladı.
Saruhanlıların işbirliği olmayınca, kuşatmayı kaldırdı.
1358 hareketinin başarısızlığından sonra, Orhan Boğaziçi’nin Asya kıyısında bulunan Scutari’ya (modern Üsküdar) görüşmeye geldi ve fidye olarak 30.000 Duka ödemeyi kabul etti. 1359 yılında, Halil serbest bırakıldı.

Kaynakça

1. İnalcık, Halil (2010). Kuruluş Dönemi Osmanlı Sultanları. İstanbul: İsam. ss. 66–69. ISBN 978-605-55-8606-5.
2. ^ Yüce, Yaşar; Sevim, Ali (1991). Türkiye tarihi. I. İstanbul: AKDTYKTTK Yayınları. ss. 234.
3. ^ Nicolae, Jorga (2009). Geschiste des Osmanichen Reiches. Yeditepe Yayınları. ss. 196. ISBN ISBN 975-6480-18-1.
4. ^ Genealogy page
5. http://tr.wikipedia.org/wiki/Şehzade_Halil

.

1. Muratın koruma teşkilatı avcılar; 1. Murat döneminde önemli bir teşkilat; Sekbanı Cedit (ata koruma teşkilatı)

“Sekban teşkilâtı”  Sultan Birinci Murâd zamânında pâdişâhın av maiyeti(avcılar teşkilatı) olarak mevcuttu.

Yerlikulu piyadelerinden olan sekbanlar askere ihtiyaç hasıl olduğu zaman gönüllü olarak toplanan köy halkından oldukları için diger birlikler gibi sağlam bir askerî eğitime sahip değillerdi.

Bu teşkilat Osmanlıda Cedit-Ata koruma teşkilatlarının ilkidir.

Gazi Süleyman Paşanın av sırasında ölümü ve 1. Muratın hayat hikayesi bu sayfalarda saklı bir tarihin varlığını göstermektedir, zaten Süleyman Paşanın ölüm kayıtları yeterli değildir.